De rechtsstaat en de terreurstaat kunnen altijd naast elkaar bestaan. Sinds 1921 hebben de Verenigde Staten twee regeringen gehad, een in Washington en de andere in New York. De regering in New York heeft al lang de overhand over Washington en transformeerde de VS van een vreedzame rechtsstaat [20 miljoen inheemse inwoners vermoord(!)] in een economisch ziekelijk, door de politiestaat gecontroleerd en oorlogszuchtig imperium. Deze ontwikkeling is ontstaan in Zuid-Afrika.
Net als Rockefeller in de VS handelde Cecil Rhodes in het Zuid-Afrikaanse koloniale rijk van het Britse rijk om de diamant- en goudbelangen van de Rothschilds te beschermen. hij provoceerde
— revoluties,
— conflicten,
- oorlogen,
- omgekochte politici,
— uitgebuite slaven,
- bestelde invallen en moorden.
Cecil Rhodes combineerde in zijn wezen alle slechte eigenschappen van de menselijke soort: hij was imperialist, racist en fascist in één. Zijn levensdroom was een wereldregering geregeerd door het zuiverste Noordse bloed van het Angelsaksische ras.
Zijn onvervulde doel in het leven was een "Atlantische Unie". Daarin moesten de staten van West-Europa, het Britse wereldrijk en de VS zich onderwerpen aan één regering. Aangezien de Britten er niet in waren geslaagd om de VS met militaire middelen opnieuw op te nemen, zag Rhodos alleen de diplomatieke manier om de VS weer bij de grote macht te krijgen.
Tijdens zijn studie aan Oxford had hij van de beroemde professor John Ruskin geleerd dat het de eerste plicht van elke Engelsman was om zijn land te dienen. Met leningen van de Rothschilds werkte Rhodos om zijn dromen van een rijk in Zuid-Afrika te vervullen. Zijn zeer ambitieuze doel was een Britse vakbond “van de Kaap tot Caïro” voor Afrika.
De Boerenoorlog van 1899-1902 was een project van Cecil Rhodes die hoopte de minerale hulpbronnen van Engeland in de Transvaal-regio in Zuid-Afrika veilig te stellen. Tot dan toe was Transvaal eigendom van de Boeren, een kleine minderheid afkomstig uit Nederland [p.65]. Met het mijnbouwbedrijf De Beers verzekerde hij zich van het diamantmonopolie, met Consolidated Goldfields of South Africa [United Goldfields of South Africa] het goudmonopolie in de Kaapkolonie. Alleen met de steun van de Rothschilds slaagde hij erin om te slim af te zijn en vervolgens zijn aartsrivaal Barney Barnato uit te kopen. Rhodos was de hoofdpersoon achter de verovering van Zuid-Afrika onder Britse vlag.
Met de "British South Africa Company" ontwikkelde hij twee miljoen vierkante kilometer vruchtbaar land, bouwde hij een enorm spoorwegnet, een telegraafsysteem, wegen en havens. Een groot deel van het door hem veroverde gebied werd al snel officieel Rhodesië (nu Zimbabwe) genoemd, naar de stichter ervan.
De laatste bloedige zet van zijn leven was het uitlokken van de oorlog tegen de Nederlandse Boeren in Transvaal, die het Britse Rijk met honderdduizenden doden moest bekopen. Dat Rhodos slechts één, zij het zeer belangrijke, pion in het spel van de Rothschilds was, werd duidelijk toen de Rothschilds in 1892 een lening verstrekten aan de Boeren, d.w.z. de grootste vijanden van het Britse koloniale rijk.
De Ronde Tafels waren een soort verzameling van semi-geheime groepen naar het patroon van de Illuminati met "binnen" en "buitenste cirkels" en een piramidale hiërarchie. Rhodos noemde dit geheime genootschap de Ronde Tafel, naar de legendarische Ronde Tafel van koning Arthur.
Deze legende gaat terug op de Tempeliers (genoemd naar de Tempel van Salomo) waarvan werd gezegd dat ze de bewaarders van de Heilige Graal waren. De vrijmetselaars volgen de Tempeliers. De Tempeliers gaan op hun beurt terug naar de leringen van de Talmoed en de Kabbalah, die ze als gids gebruikten. Hier is een cruciaal verband met de opkomst van de Rothschilds, die allemaal aanhangers waren van de Talmoed en Kabbalah.
Ook toen waren de rondetafelgesprekken gevuld met ondernemers, bankiers, politici en intellectuelen. Dat zou tot op de dag van vandaag niet moeten veranderen. De organisatie zou zichzelf later echter een andere naam geven, uitbreiden en wereldwijd opereren.
Volgens de Britse inlichtingenofficier [ex-MI6-agent] Dr. John Coleman, de eerste rondetafelgroep van Rhodos, werd opgericht in Zuid-Afrika met fondsen van de Rothschild-familie [p.66] om bedrijfsleiders die loyaal zijn aan Groot-Brittannië op verschillende manieren op te leiden, zodat ze de controle zouden kunnen krijgen over het behoud van de rijkdom van dit land. land. Het is echter niet mogelijk om precies te achterhalen waar en wanneer de rondetafelgroepen zijn begonnen.
Volgens auteur Eustace Mullins werden Roundtable-groepen in Zuid-Afrika vanaf 1884 indirect gefinancierd door Rhodos' medestudent Lord Alfred Milner, hoewel niet met zijn eigen geld, maar met subsidies van families zoals de Rothschilds en de Astors. Milner was altijd antidemocratisch geweest en een aanhanger van een stabiel rijk, net als Cecil Rhodes. Milner was een alleskunner op het gebied van buitenlands beleid, resoluut betrokken bij de Boerenoorlog, medeverantwoordelijk voor de Engelse oorlogsverklaring aan Duitsland, co-auteur van de Balfour-verklaring over de verovering van Palestina (zie p.121 e.d.).
Terence O'Brien beschrijft de relatie tussen Milner en Rothschild in zijn Milner-biografie als volgt:
“Milner ging naar Parijs voor zaken met Alphonse de Rothschild […] Officiële reizen naar de stad betekenden altijd een formeel bezoek aan de Rothschilds […] een weekend met Lord Rothschild in Tring […] tijdens een van die weekenden met Lord Rothschild in Tring bereidde hem een persvertegenwoordiger een slapeloze nacht voor (geen verdere uitleg) […]”
Milner vertegenwoordigde zeker de belangen van de Rothschilds. Hij maakte deel uit van de raad van bestuur van een van de belangrijkste bedrijven in het Rothschild-imperium "Rio Tinto".
Na de dood van Cecil Rhodes [1902] zouden de Roundtable-groepen met zijn nalatenschap naar een hoger niveau worden getild. Frank Aydelotte, die de testamenten van Rhodos onderzocht en zelf deel uitmaakte van de Roundtables in de "VS", schrijft in zijn boek American Rhodes Scholarships:
“In zijn Eerste Testament legt Rhodos uitvoerig zijn doel uit: 'De uitbreiding van de Britse heerschappij over de hele wereld [...], de vestiging van zo'n grote macht dat daarna alle oorlog onmogelijk zal zijn, en de bevordering van de zaak van de mensheid.' […] In 1888 maakte Rhodes zijn derde testament [p.67] […] hij liet het allemaal over aan Lord Rothschild met een begeleidende brief met 'de schriftelijke inhoud van wat er tussen ons werd besproken'.”
Professor Carroll Quigley, een beroemde historicus en hoogleraar geschiedenis aan de Universiteit van Georgetown, verklaarde: "De Rhodes Scholarships zijn bij iedereen bekend..." Inderdaad, de Rhodes Scholarships zijn bekend bij een groot deel van de bevolking en studenten, vooral in de "VS" Meest gezocht. Hier wordt de elite van de elite uit alle delen van het 'voormalige' Gemenebest gerekruteerd om twee jaar aan de Oxford University in Engeland door te brengen om zich voor te bereiden op leidinggevende posities in hun land. Elk jaar worden in de "VS" slechts 32 Rhodos-beurshouders geselecteerd, in Duitsland zijn dat er slechts vijf.
Bill Clinton is onder andere een beroemde geleerde uit Rhodos en beschermeling van de auteur die ik citeer.
“... Wat niet zo bekend is, is dat Rhodos in vijf eerdere testamenten had verordend dat zijn fortuin zou worden gebruikt om een geheim genootschap op te richten dat zich inzet voor het behoud en de uitbreiding van het Britse rijk. En wat niemand lijkt te weten, is dat dit geheime genootschap [...] tot op de dag van vandaag bestaat.”
Lord Milner werd chief trustee van het landgoed van Cecil Rhodes onder auspiciën van de Rothschilds, waarmee hij het Royal Institute of International Affairs (RIIA) initieerde. Hij gebruikte de erfenis om in 1909 verdere rondetafelgroepen te financieren in landen die dicht bij het Gemenebest liggen, zoals India, Canada en Australië. Het middelpunt van de rondetafelgroepen was - hoe kan het ook anders - in Londen opgericht. De binnenste cirkel van de kenners omvatte Milner, Rothschild en hun internationale bankiercollega's. Milner leidde talrijke opkomende elites op die later over de instellingen werden verspreid. Bijvoorbeeld Lord Lothain, die later de privésecretaris van Lloyd George werd, of John Buchan, de gouverneur-generaal van Canada.
Grote denkers en schrijvers als HG Wells en Aldous Huxley werden ook [p.68] Milners protégés in de rondetafelgesprekken. Huxley, wiens boek 'Brave New World' literaire geschiedenis schreef, legde onder meer uit in een toespraak aan de University of Berkeley in 1962 dat de geschiedenis van het boek ook op deze manier was gepland door de elites. Hij zei ook dat hij de toekomst meer ziet in een wetenschappelijke dictatuur, zoals beschreven in Brave New World, dan in een tirannie zoals in het boek 1984. In plaats daarvan zouden mensen op de achtergrond moeten worden gemanipuleerd om van hun slavernij te houden, het te accepteren, of op zijn best er helemaal niets van te merken. Degenen met twee ogen en twee oren zouden moeten ontdekken dat de prognose van Huxley juist bleek te zijn.
Huxley voorzag ook het probleem van overbevolking in een interview uit 1958; niet omdat hij een genie was, maar omdat hij de leugens van de toekomst kende. Hij bevond zich in de kringen die van plan waren de eugenetica te vervangen door een moderne milieubeweging (zie pp. 78 ev), die onder een welwillende dekmantel de mensheid tot vijand zou verklaren. De geheime organisatie van de Roundtables diende als doel van een geheime overname door een onzichtbaar rijk waarvan de leden tot geheimhouding zwoeren.
HG Wells verduidelijkte in een van zijn non-fictiewerken, The New World Order: "Veel mensen zullen de Nieuwe Wereldorde haten en zullen sterven terwijl ze proberen ertegen te protesteren."
Veel Milner-leerlingen en Roundtable Knights vormden later de zogenaamde Cliveden Set, die de nazi's steunde. Men deed denken aan 'de raciale unie' tegen het communisme, waar het grootste deel van de groep bestond uit communisten of Fabian-socialisten (zie p.71) (zie p.162 en p.214).
De hogere organisatie was het presidium van de "English East India Company" ("English East India Company"), die de wereldwijde drugshandel opbouwde met drugshandel tussen India en China. Dit presidium handhaafde het communisme en het Fabian-socialisme en veel mensen zijn als agenten aan andere Empire-groepen toegewezen. Sinds de ontbinding van het bedrijf heet het presidium het "Comité van 300". Zie: John Coleman: Het Comité van 300].
Na de overwinning van Engeland in de Eerste Wereldoorlog werd besloten de macht van Groot-Brittannië over de hele wereld verder uit te breiden. In 1919 werden de zeer geheimzinnige rondetafelgesprekken het iets minder geheimzinnige Royal Institute of International Affairs in Londen (RIIA).
[Ex-MI6-agent John Coleman meldt in zijn boek The Committee of 300:
— de RIIA is een instituut voor psychologische oorlogsvoering dat onderzoekt hoe soldaten en bevolkingsgroepen worden geconditioneerd tegen denkbeeldige vijanden
— de RIIA is een zeer crimineel oorlogsinstituut en manipuleert tot op de dag van vandaag het hele Gemenebest, maar vooral Engeland, Canada, “VS” en Australië].
De oprichters van de RIIA waren grotendeels Rothschild-agenten uit Zuid-Afrika zoals
— Sir Otto Beit, Rhodos financier en directeur van de British South Africa Company,
— Sir Abe Bailey, de eigenaar van de Transvaal-mijnen die in de Boerenoorlog nauw met Milner had samengewerkt, of
— Lionel Curtis, minister van Koloniën van Transvaal.
In de begindagen werd de RIIA grotendeels gefinancierd door de Rothschilds via donaties van hun agenten Sir Abe Bailey en Sir Alfred Beit, wat kan betekenen dat de erfenis van Cecil Rhodes op dit punt uitgeput was. Later namen organisaties zoals de Rockefeller Foundation en de Carnegie Corporation, die eigenlijk Amerikaanse [door Rothschild gecontroleerde] organisaties zijn, de financiering over.
Het plan was aanvankelijk om één grote internationale belangengroep op te richten, het Institute of International Affairs genaamd, om de doelen van de bankelite af te dwingen. Het plan veranderde echter en er werd besloten de organisatie op te splitsen en zusterorganisaties over de hele wereld op te richten met iets andere namen om het imago van één grote samenzwering te vermijden.
Dit zijn zusterorganisaties
— Institute of Pacific Relations in Asia [voornamelijk betrokken bij drugshandel tussen China en de “VS”, zie: John Coleman: The Committee of 300]
het Canadian Institute of International Affairs
— het Brussels Institute des Relations Internationales [Instituut voor buitenlands beleid]
— de Deense Det Udenrigspolitiske Selskab (Buitenlandse Beleidsvereniging),
— de Indiase Raad voor Wereldaangelegenheden,
— het Australian Institute of International Affairs, of
— de Duitse Vereniging voor Buitenlands Beleid.
De oprichting van de RIIA werd besloten in Parijs tijdens een conferentie in het Hotel Majestic in mei 1919. Verschillende hoge delegaties naar de Vredesconferentie van Parijs waren teruggekeerd op bevel van Baron Edmond, een afstammeling van de Franse tak van de Rothschilds. De vergadering werd voorgezeten door Rothschild-agent kolonel Edward Mandell House, die de belangrijkste organisatorische kracht was achter de RIIA en kort daarna de CFR in "Amerika" (zie pp.73ff).
Zijn vader Thomas W. House was al een Rothschild-agent, hij smokkelde tijdens Lincolns zeeblokkade in de Amerikaanse Burgeroorlog voedsel naar Amerika voor de Rothschilds en verdiende er een fortuin mee. Zijn zoon zou de Rothschilds ook dienen, zo niet beter.
House werd de schaduwpresident van "USA" die achter de schermen aan de touwtjes trok. Hij was de naaste adviseur van Woodrow Wilson, die zijn bevelen zonder protest opvolgde. Wilson zelf zei over House: "Zijn denken en het mijne zijn één."
Hij overtuigde Wilson om de Federal Reserve Act in 1913 te ondertekenen, steunde de Russische Revolutie en installeerde Franklin Delano Roosevelt als secretaris van de marine en in positie als de volgende marionetpresident. Hij zou het New Deal welzijnsprogramma initiëren, grotendeels ontworpen door House zelf. House was, zoals bijna alle leden van de Ronde Tafel, een Fabianistische socialist, dat wil zeggen voor een discreet socialisme dat geleidelijk de mensheid ondermijnt, niet voor een revolutie met de koevoet.
De New Deal was een eerste stap om van de VS geleidelijk een socialistische staat te maken. De federale sociale zekerheid, het scheppen van banen en hulpprogramma's waren bedoeld om individuele rijkdom te vernietigen en Amerikaanse burgers afhankelijker te maken van de staat. Honderden crypto-communisten en Fabian-socialisten moesten gepromoveerd worden tot hoge bestuurlijke posities, zodat zo'n anti-Amerikaans programma zonder bezwaar kon worden doorgezet. Roosevelt was ook de eerste president die het Russische terreurregime als een legitieme regering erkende.
De geleerde op wiens theorieën de New Deal was gebaseerd, was John Maynard Keynes, die fel gekant was tegen een gouden standaard. Vandaag de dag de belangrijkste econoom ter wereld genoemd, was Keynes ook een Fabiaanse socialist en [p.71] zijn theorieën waren meer ideologisch dan wetenschappelijk gemotiveerd. Net als Sigmund Freud was hij een ingehuurde handlanger van de Rothschilds. Roosevelt, die het woord 'sociaal' voor het eerst in de Verenigde Staten introduceerde, was zich in het geheim bewust van de antisociale krachten die het land echt bestuurden. In een brief aan House zei hij:
"Zoals u en ik weten, is de regering sinds de dagen van Andrew Jackson [1829-1837] stevig in handen van invloedrijke financiële kringen [Rothschild], en ik sluit de regering van Woodrow Wilson niet uit."
Tegelijkertijd was House ook cruciaal betrokken bij het zionisme. De vooraanstaande Amerikaanse zionistische rabbijn Stephen Wise schreef over House:
“We kregen warme en oprechte steun van kolonel House, een goede vriend van de president. […] House maakte niet alleen van onze zaak een bijzondere focus van zijn eigen inspanningen, maar hij diende ook als verbindingsofficier tussen de regering-Wilson en de zionistische beweging.”
[De criminele commissie van 300 drugsdealers in Londen richtte in de "VS" een politiek "instituut" op genaamd "Council on Foreign Relations" om stromannen op te leiden die vervolgens in het "Amerikaanse" ministerie van Buitenlandse Zaken worden geplaatst. De drijvende kracht was opnieuw de Rothschild-agent Mandell House]:
“wie was de belangrijkste organisatorische kracht achter de RIIA en kort na de CFR in “Amerika” (zie pp.73 ev.).” [blz.71]
De bekende uitloper van de RIIA is de Council on Foreign Relations [CFR] in Amerika. Deze werd op 29 juli 1921 opgericht door kolonel Mandell House [agent Rothschild]. Paul Warburg [Rothschild-agent] werd na de oprichting directeur van de CFR en bleef dat tot aan zijn dood in 1932.
Het geld om de CFR te starten kwam van
— JP Morgan,
—John D Rockefeller,
—Bernard Baruch
—Paul Warburg,
—Jacob Schiff
- en anderen.
Toen Mandell House [Rothschild-agent] de schaduwpresident werd, werd de CFR de Amerikaanse schaduwregering.
Vandaag heeft de CFR meer dan 5000 leden:
— vrijwel elke grote CEO van de Fortune 500
— gezanten van de grote banken,
— politici van beide partijen en hun adviseurs,
— wetenschappers,
- leger,
— journalisten en mediapersoonlijkheden,
— zelfs acteurs als George Clooney of Angelina Jolie
zitten in het geheime Rothschild-hoofdkwartier. De industriële, financiële, militaire, wetenschappelijke, culturele en intellectuele elite van de VS.
Om de term elite kort uit te leggen: elite betekent niet noodzakelijk dat de mensen die worden gerekruteerd voor hoge posities de slimste en meest getalenteerde mensen zijn waar dan ook in de Verenigde Staten. Het betekent ook niet dat de uitverkorenen dom en ongetalenteerd zijn en alleen werden gekozen omdat ze intellectueel hulpeloze marionetten zijn. Het moet een uitgebalanceerde mix zijn van een hoge intelligentie, dwz een hoog IQ (wat niet noodzakelijkerwijs hoge morele normen betekent), een gepaste houding (charisma is erg belangrijk bij presidenten), ideologische overeenstemming en bereidheid, zonder kritische vraagstelling van het systeem - of het nu van naïviteit of door actieve repressie – carrière willen maken. Bovendien worden degenen die kunnen worden gechanteerd vaak naar de top gepromoveerd. Dus degenen die eerder steekpenningen hebben aangenomen, of degenen die homoseksueel zijn of zelfs pedofielen. Ze kunnen dus op elk moment door een schandaal worden neergeschoten als ze het Rothschild-spel niet langer willen spelen. Wie niet in dit plaatje past, haalt de top niet eens en daarom praten politici en journalisten zelden door. Auteur Norman Dodd beschreef het wervingsproces als volgt: “De carrières van mensen worden nauwlettend gevolgd. Mensen die duidelijk laten zien dat ze bijzonder goed passen bij de groepsdoelen worden onopvallend benaderd. Stap voor stap maak je kennis met de inner circles. Je kijkt naar ze terwijl ze hun taken uitvoeren, en uiteindelijk trek je ze zo naar binnen dat het praktisch onmogelijk voor ze is om eruit te komen."
Denktanks en stichtingen, wiens rol het is om het toekomstige Amerikaanse binnenlands en buitenlands beleid te formuleren en naar het Congres te brengen, hebben ook een zetel in de CFR. Een van de bekendste
— de Rand Corporation,
— het Hudson Instituut,
— de Ford [Stichting],
— Rockefeller [Stichting] en
— [de] Carnegie Stichting.
[Deze "fundamenten" zijn geen stichtingen, maar zijn politieke manipulatie-apparaten die de politiek manipuleren met "wetenschappelijke" resultaten in de zin van de criminele Rothschild-familie].
Het logo van de CFR toont dezelfde afbeelding als die op het bord dat Mayer Amschel Rothschild boven zijn winkel in Frankfurt hing. De vierde ruiter van de Apocalyps, wiens komst angst, ziekte, verval en dood brengt.
Dan Smoot, een van de eersten die het CFR bestudeerde, vatte zijn doelen als volgt samen: “Het uiteindelijke doel van de Council on Foreign Relations is het creëren van een één-wereldregering, een wereld socialistisch systeem, van waaruit de VS een officieel deel”
De Verenigde Naties, een andere voorloper van de wereldregering, was een van de hoofddoelen van het CFR, dat hen overigens in verband bracht met de zionisten. Op de vredesconferentie van Parijs hebben de Amerikaanse afgevaardigden, allemaal dicht bij de Rothschilds,
- Woodrow Wilson,
— Rothschild-agent Mandell House,
— Paul Warburg —
— zijn broer Max Warburg maakte deel uit van de Duitse delegatie -,
— Bernard Baruch en Thomas Lamont van JP Morgan Co.
riep fel op tot een internationale liga, de Volkenbond, om toekomstige oorlogen te voorkomen. Hierover waren de Engelse en Franse afgevaardigden het met hen eens [als een verzonnen argument, hoewel Rothschild al de Tweede Wereldoorlog aan het plannen was]. Engeland werd vertegenwoordigd door David Lloyd George, die gehoorzaamde aan zijn adviseurs Lord Lothian van de Roundtable-groep en Philip Sassoon, een directe afstammeling van Mayer Amschel Rothschild. De Franse premier Georges Clémenceau was de spreekbuis van zijn schaduwpresident, Jerobeam Rothschild, die zijn naam had veranderd in Georges Mandel. Baron Edmond de Rothschild toonde zich een goede gastheer door zijn kasteel aan de Amerikaanse gasten over te laten.
Wilson of House had al in punt veertien van zijn beroemde Veertien Punten Programma van 8 januari 1918 verklaard dat 'een algemene Volkenbond moest worden opgericht'.
Helaas was het Amerikaanse volk helemaal niet bereid delen van hun lang bevochten onafhankelijkheid op te geven [ca. 20 miljoen inboorlingen gedood, 30 jaar onafhankelijkheidsoorlog tegen crimineel K300-Engeland voor belastingen naar Londen] aan een supranationale organisatie. Wilson werd uitgejouwd voor zijn plan in "Amerika". De Volkenbond was een constructie [p.74] van de Britten, gebaseerd op de ideeën van Cecil Rhodes (zie p.65 ev). Amerikanen wisten Britse diplomaten niet te vertrouwen. Als het plan was goedgekeurd op de zeer elite Vredesconferentie van Parijs, verwierp de Amerikaanse Senaat het.
De Volkenbond faalt - Rothschild organiseert de Tweede Wereldoorlog om de catastrofe nog groter te maken
De Volkenbond heeft gefaald omdat het volk, om nog maar te zwijgen van vele regeringen die het als een bedreiging voor hun onafhankelijkheid zagen, het verwierp. De Rothschilds moesten met iets nieuws komen om de critici van een Volkenbond te overtuigen: dat was de ultieme catastrofe in de vorm van de Tweede Wereldoorlog.
[Al in 1939 besprak het CFR "naoorlogse problemen" (!!!) - Pearl Harbor als een "signaal" voor "nieuw onderzoek"]
Auteur Gary Allen citeert uit een rapport van minister van Buitenlandse Zaken Truman en CFR-lid Edward R. Stettinius:
“Met het uitbreken van de oorlog in Europa was het duidelijk dat de Verenigde Staten daarna met nieuwe buitengewone problemen zouden worden geconfronteerd […]. op voorstel van de CFR opgericht voor naoorlogse problemen. De commissie bestond uit hoge ambtenaren van het ministerie van Buitenlandse Zaken (op één na waren ze allemaal CFR-leden). Het werd bijgestaan door een onderzoeksstaf (geleverd, gefinancierd en geleid door de CFR) die in februari 1939 was georganiseerd in een speciale onderzoeksafdeling (en van de CFR-loonlijst werd overgedragen aan die van het ministerie van Buitenlandse Zaken). Onderzoeksfaciliteiten waren in een versneld tempo uitgebreid (na Pearl Harbor) en het Staatscomité voor naoorlogse kwesties werd gereorganiseerd in een Raadgevend Comité voor het naoorlogse buitenlands beleid (volledig bemand door het CFR).”
Ten minste 47 leden van de CFR behoorden tot de Amerikaanse afgevaardigden bij de oprichting van de Verenigde Naties.
Het eigendom van de VN werd geleverd door de Rockefellers. De Rothschilds kwamen een stap dichter bij hun droom van een wereldregering onder het mom van vredeshandhaving. Tegelijkertijd werd de Palestijnse kwestie uiteindelijk via de Verenigde Naties opgelost, d.w.z. de Palestijnse kwestie die ons ertoe bracht ons vandaag de dag af te vragen hoe de Palestijnse kwestie het beste kan worden opgelost: de kwestie van de oprichting van de staat Israël, die in 1948 al meer dan honderd jaar in de lucht - niet voor normale Joden, maar [p.75] voor de Rothschilds.
De VN besloot Palestina in twee staten te verdelen, een Joodse en een Arabische. Dit betekende dat een groot deel van het land eenvoudigweg werd afgenomen van de Arabieren, die in de Eerste Wereldoorlog onder valse beloften aan de zijde van de geallieerden hadden gevochten met een verlies van 100.000 man en die voorheen 95% van het land in bezit hadden. De lokale bevolking werd op grote schaal uit hun thuisland verdreven.
Terwijl de CFR zijn ledenlijst publiceert, zijn alle leden verplicht tot geheimhouding van hun doelen en activiteiten.
Leden die, in strijd met de CFR-regels, details van de vergadering lekken, worden onmiddellijk verwijderd.
Wie denkt dat een graad in de politiek, twee succesvolle stages en een jaar in het buitenland de deur opent naar de grote internationale politiek, is verre van. Een aanvraag voor het CFR wordt niet eens overwogen. Lidmaatschap is alleen mogelijk na uitdrukkelijke voorafgaande uitnodiging van de organisatie zelf. Kandidaten kunnen worden voorgesteld door een bestaand lid, worden vervolgens beoordeeld door een ledencommissie en goedgekeurd door het bestuur.
De weg naar de top is alleen mogelijk als de elites daarmee instemmen, wat meestal alleen gebeurt als je zelf tot de elite behoort. Dit is ook het geval bij de Duitse uitlopers.
[“VS” bedrijven in de CFR krijgen de voorkennis – kennisvoordeel ten opzichte van de concurrentie – briefings met de minister van Financiën of de CIA]
Het is voor Amerikaanse bedrijven van groot belang om een vertegenwoordiger op het CFR te plaatsen om een beslissend kennisvoordeel te behalen ten opzichte van de concurrentie. Het CFR biedt een zogenaamde corporatiedienst, dwz een soort bedrijfsoverleg, waarbij alle bedrijven die in de VS van deze dienst gebruikmaken tweemaal per jaar exclusieve afspraken maken met overheidsfunctionarissen zoals de minister van Financiën of zelfs de directeur van de CIA ontvangt briefings. Auteur John Kenneth Gailbrath, die ontslag nam bij de CFR, noemde dergelijke onofficiële gesprekken een "schandaal":
"Waarom zouden overheidsfunctionarissen zakenmensen informatie verstrekken die niet vrij beschikbaar is voor het publiek - vooral als er financieel voordeel uit te halen valt?"
[De CFR wordt gecontroleerd door de RIIA en wordt gerund door Rothschild uit Londen - de koningin die de NAVO-massamoordenaars tot ridder drijft]
Ondanks de omvang van de CFR, mag niet worden vergeten dat het werkelijke centrum van Rothschild-controle de RIIA in Londen is. Er gebeurt niets in het CFR zonder de toestemming van de RIIA. Al het 'VS'-beleid wordt beheerd vanuit Engeland. Auteur David Icke schreef:
De zogenaamde 'speciale relatie' tussen Groot-Brittannië en Amerika is eigenlijk de relatie tussen de RIIA en de Council on Foreign Relations."
Het is geen toeval dat "Amerikaanse" generaals zoals Norman Schwarzkopf na de eerste Golfoorlog door de koningin werden geridderd. Volgens ex-agent Dr. John Coleman ontving George Bush aan het einde van de tweede Golfoorlog [1991] orders van de RIIA om de terugtrekkende, verzwakte en weerloze troepen van Saddam Hoessein te bombarderen.
Vanaf het begin was het het doel van de Roundtable-groepen geweest om "USA" weer onder Engelse controle te brengen. Omdat dit niet werkte met puur wapengeweld, werd overgegaan tot infiltratie.
De RIIA is beduidend minder transparant dan de CFR. Hoewel het een website heeft, is het bijna een soort geheim genootschap. De namen van de huidige leden worden geheim gehouden. Volgens Lyndon Larouche zit de RIIA:
— alle grote Britse commerciële banken (zie p.217ff.)
— de twee grote Britse oliemaatschappijen, British Petroleum en Royal Dutch Shell (zie p.237ff.)
— alle Britse commerciële banken (zie p.217ff.)
— de goud- en diamanthandel (zie p.231ff.)
— elk oud opiumhandelsbedrijf (zie p.249ff.).
Bron: https://www.facebook.com/photo/?fbid=1568414839877272&set=a.611874175531348
Als u wilt, kunt u een kopje koffie bij ons achterlaten voor de moeite en de geïnvesteerde tijd,
Dank je
Uit voorzorg distantiëren de redactie zich van elk artikel. De artikelen geven niet noodzakelijk de mening van de redactie weer, maar dienen alleen ter vrije mening. Niemand is perfect en fouten zijn mogelijk. Bovendien: het is alleen informatie en heeft niet per se de aandacht van de redactie.
Als Amazon-partner verdient de blogoperator gekwalificeerde verkopen via de Amazon-links die in de blog zijn ingevoegd. Bijna al deze inkomsten worden omgezet in diervoeder.
Om op berichten te reageren of ze met sterren te beoordelen, moet je geregistreerd en onthouden worden. nog niet geregistreerd?
boskracht
☘️ Doodt allerlei ziekteverwekkende bacteriën door oxidatie
☘️ Elimineert en voert zware metalen en milieutoxines af
☘️ Verhoogt de prestaties...
"Chloordioxide is de meest effectieve bacteriedoder die de mens kent."
Volg ons op Telegram
