i jak się sprawy mają w tej chwili?
Prawne streszczenie okupacji NRF
Republika Federalna (w) Niemczech nie jest państwem, ale demokratyczną administracją gospodarczą, która nie jest rządzona, ale działa jako jednostka gospodarcza i administracyjna pod okupacją. (Artykuły 65, 120, 127, 133, 137 GG).
Zdobyte terytoria okupanci nazywali „obszarem gospodarczym”.
W celu zarządzania zorientowanego na zysk, w oparciu o model amerykański i zgodnie z art. 133 Ustawy Zasadniczej, utworzyli „Bund” jako administrację powierniczą „Zjednoczonego Obszaru Gospodarczego”. Podzielili „Zjednoczony Obszar Gospodarczy” na okręgi administracyjne zwane „krajami federalnymi”.
Ustanowienie krajów związkowych:
W dniu 9 lipca 1945 roku SMAD zarządził ustanowienie landów lub prowincji Brandenburgii, Meklemburgii, Saksonii, Saksonii-Anhalt i Turyngii w sowieckiej strefie okupacyjnej przez proklamację nr 5.
W dniu 19 września 1945 roku OMGUS nakazał utworzenie Bawarii, (Wielkiej) Hesji i Wirtembergii-Badenia poprzez proklamację nr 2.
(Zmienione proklamacją nr 4 z 1 marca 1947 r.)
Rozwiązanie Prus:
25 lutego 1947 r. AHK nakazała rozwiązanie państwa pruskiego ustawą nr 46. (Więcej na ten interesujący temat tutaj: Niemcy i Prusy dziś pod prawem publicznym)
Podstawowe dyktanda:
patrz: dokumenty frankfurckie z dnia 01.07.1948 r. - (pismo zatwierdzające podstawowe prawo AHK z dnia 12.05.1949 r.)
Powstanie NRF nie mogło być ustanowieniem państwa, ale co najwyżej ustanowieniem w prawie okupacyjnym środków samorządu trzech stref okupowanych zachodnich aliantów zgodnie z art.
załoga:
Federalny Dziennik Ustaw 1990, część II, nr 36, 2.10.1990 października 1275, strona XNUMX
„Rozporządzenie w sprawie Konwencji o rozstrzyganiu niektórych spraw dotyczących Berlina”.
Wyciąg Art. 3 (4)
[…] Pozwy przeciwko władzom trzech krajów związkowych mają być skierowane przeciwko Republice Federalnej Niemiec. Pozwy od tych organów wnosi Republika Federalna Niemiec.
Tj. BRD / Bund jest reprezentacją władz okupacyjnych.
W tym miejscu można jasno stwierdzić, że RFN / Bund nie jest reprezentacją narodu niemieckiego, ale reprezentacją władz trzech państw.
Ponadto umowa poczdamska stanowi, że administracja została utworzona przez te trzy kompetencje (art. 133 Ustawy Zasadniczej). W związku z tym BRD / kraje związkowe / federalne itp. Nie są legitymizowane i zalegalizowane przez stan lub prawo publiczne.
Prawo pracy:
W dniu 28 września 1990 roku uzgodniono, że umowa przejściowa zostanie zawieszona w wyniku podpisania umowy dwa plus cztery ze skutkiem od daty rzekomego „zjednoczenia Niemiec” 3 października 1990 roku, oraz wyraźnie wygasł z chwilą wejścia w życie tego ostatniego. Jednak niektóre postanowienia zawarte w umowie przeniesienia pozostają ważne.
W dalszym ciągu obowiązują: Część 1: Artykuł 1, ustęp 1, punkt 3 do „… uchylenia lub zmiany ustawodawstwa”, jak również ustępy 4, 5 i 2, artykuł 1 ustęp 3, artykuł 2 ustęp 3 i 5, Art. 1 Ustępy 3 i 7, Art. 1 Ustęp 8 i Art. 3. Część trzecia: Art. 5 Ustęp 6 Litera a Załącznika, Art. 3 Punkt 3 Załącznika. Część szósta: art. 1 ust. 3 i 1. Część siódma: art. 2 i art. 1. Część dziewiąta: art. 4. Część dziesiąta: art. XNUMX.
Komunikat prasowy BVerfG nr 37 z dnia 25.03.1999 marca 53 r. - Sąd Okręgowy w Berlinie naruszył Art. VIII Ustawy Nr XNUMX Rządu Wojskowego.
Mocarstwa okupacyjne dokonały drastycznych zmian w prawie. Te zmiany legislacyjne były niemalże Europą. Egzekwowany przez Trybunał Praw Człowieka.
Ten międzynarodowy trybunał orzekł, że „RFN” w „Niemczech” nie jest już skutecznym państwem konstytucyjnym (Az.: EGMR 75529/01 z 08.06.2006 czerwca XNUMX).
Przynajmniej częściowo odpowiadają za to mocarstwa okupacyjne. Aby uniknąć odpowiedzialności za niesprawiedliwe państwo, władzę administracyjną „NRF” nadano za pomocą 1./2. BMJBBG wycofane jako zadanie prawne „NRF”.
Tym samym odebrano władzę prawną i państwowe upoważnienie do wypowiadania się w prawie z całego systemu sądownictwa „NRF” (art. 92-104 GG o dobrowolnej jurysdykcji bez zakresu).
Drugim BMJBBG z 2 r., Obowiązującym od 23.11.2007 r., Władze okupacyjne potwierdziły swoje „prawa i obowiązki” na podstawie art. 30.11.2007 §4.
W drugim BMJBBG z dnia 2 listopada 23.11.2007 r. Art. 4 ust. 1 ust. 2 stanowi, że ustawa Rady Kontroli nr 35 o „odszkodowaniach i arbitrażu” jest WYŁĄCZONA ze stosowania prawa pracy!
W § 2 stwierdza się, że ponownie weszła w życie ustawa od 1 do 4 o uchyleniu prawa okupacyjnego.
Ustawa Zasadnicza NRF została uchylona przez BGBl część I nr 59, S2614 w 2007 roku. Ustawa zasadnicza i ustawa federalna NRF obowiązują jako prawo prywatne na mocy kodeksu handlowego od 1990 r.
Obowiązuje dostosowane prawo okupacyjne, GG zostaje uchylone, z wyjątkiem artykułów 1-20 (klauzula wieczności) i 73, 74, „prawa i obowiązki” władz okupacyjnych nadal istnieją.
Brak sądów „państwowych” NRF:
Dopóki §15 GVG zostanie uchylony, sądy nie są „państwowymi”, ale sądy arbitrażowe.
Stara GVG kiedyś zakotwiczyła §15: „Wszystkie sądy są sądami państwowymi”, aktualna wersja §15 GVG: „Zrezygnowano”.
§16 GVG: „Wyjątkowe sądy”
Zgodnie z art. 101 GG i art. 16 GVG sądy wyjątkowe są niedozwolone. Naruszasz praworządność sędziego.
Art. 101 GG: „Wyjątkowe sądy są niedozwolone. Nikt nie może zostać pozbawiony swojego sędziego prawnego ”.
§16 Ogólne zasady:
„Wyjątkowe korty nie są dozwolone. Nikt nie może zostać pozbawiony swojego sędziego prawnego. "
Stanowi to naruszenie art. 6 EKPC:
„Prawo do rzetelnego procesu” oraz Art. 13 EKPC: „Prawo do skutecznej skargi”.
Składając wniosek o dowód osobisty, każdy dobrowolnie podporządkowuje się prywatnemu prawu handlowemu Republiki Federalnej Niemiec. Dlatego istnieje ustawa o dobrowolnej jurysdykcji (FamFG).
Jako przykład zadajmy uprzejme pytanie, dlaczego zgodnie z ustawą AHK nr 1, art. 7 ust. 1 opinia publiczna nie jest o tym informowana, a publikacje nie są podawane do wiadomości?
WYCIĄG: AHK 1949 Ustawa nr 1 Art. 7 (1) Cytat:
„Wszystkie niemieckie władze miejskie i inne władze administracyjne są zobowiązane do prowadzenia Dziennika Urzędowego Wysokiej Komisji Sprzymierzonych i udostępniania go swoim pracownikom i społeczeństwu”.
Zgodnie z ustawą AHK nr 13 o orzeczeniach sądowych wymagana jest zgoda Wysokiego Komisarza rejonu danego sądu.
AHK 1949 ustawa nr 13 art. 1 Cytat:
„Sądy niemieckie nie mogą wykonywać jurysdykcji karnej bez wyraźnego upoważnienia od Wysokiego Komisarza dla strefy, w której znajduje się siedziba danego sądu, ogólnie lub w szczególnych przypadkach:…. b) gdy osoba jest oskarżona o popełnienie przestępstwa ”.
Od tego czasu wszystko było oszustwem prawnym z oszukańczym oszustwem pod fałszywym pretekstem !!!.
Jest oczywiste, że decydujące ustawy „BRD” w „Niemczech”, takie jak Ustawa Zasadnicza (GG), Ustawa o konstytucji sądów (GVG), Kodeks postępowania karnego (StPO), Kodeks postępowania cywilnego (ZPO) i Kodeks wykroczeń administracyjnych (OWIG) nie jest obowiązującym prawem „państwowym”. GG, GVG, StPO, ZPO i OWIG nie mają już żadnego zakresu.
Jest oczywiste, że sądy „RFN” w „Niemczech” nie są sądami „państwowymi”.
Oczywiste jest, że sędziowie „NRF” w „Niemczech” nie są już sędziami prawniczymi, są to osoby prywatne, które mogą pełnić funkcję arbitrów w sporach pracowniczych m.in. w wybranych procedurach dobrowolnej jurysdykcji (FamFG).
„[…] ponieważ norma, która określa przestrzenny zakres swojego zakazu tak niedostatecznie, że nie można jej jednoznacznie wywnioskować, gdzie ma zastosowanie, pozostawia podmiotom prawa niejasne, co powinno być zgodne z prawem.” (BVerfG 1 C 74 / 61 z 28.11.1963)
„Każdy, aby móc dostosować się do własnego zachowania, musi bez zbędnych ceregieli określić zasięg przestrzenny ustawy. Regulacja budząca co do tego wątpliwości jest nieokreślona, a zatem nieważna, ponieważ narusza wymóg pewności prawa. W tym względzie normodawca musi również zwrócić uwagę, że norma taka zwykle nie jest skierowana do grupy osób o kwalifikacjach zawodowych, a zatem nie na tej podstawie można założyć, że każdy może czytać mapy lub teksty zawierające głównie legalną treść ”. (BVerwG 17, 192 = DVBl 1964, 147)
Konsekwencje dla obecnego orzecznictwa są takie, że ustawy są nieważne i nieważne z powodu naruszenia wymogu pewności prawa (§ 43, § 44 VwVfG) i naruszenia wymogu pewności (§ 37 VwVfG)!
„RFN” nie jest „państwem”, ale administracją kierowaną przez okupację, a zatem „państwowe” zadania i suwerenności nie są dane!
-Biura
są uprawnieni do wydawania poleceń, decydentów, osób prawnych posiadających zdolność do czynności prawnych.
Władze
należą do zadań administracji publicznej, usługodawców bez własnej zdolności do czynności prawnych.
Oznacza to również, że nie ma urzędów ani urzędników, ponieważ są to zadania „państwowe” i suwerenności!
Ale to również oznacza, że nie może być przymusowego protestu, ponieważ ten „gatunek” nie istnieje.
Service ID = pracownik
Oficjalny identyfikator = urzędnik służby cywilnej
Art. 6 PAG wymóg identyfikacji funkcjonariuszy policji:
„Na wniosek osoby, której dotyczy środek, funkcjonariusz policji musi przedstawić swoją tożsamość, pod warunkiem, że nie zostanie naruszony cel tego środka”.
§ 113 Abs.3 STGB Opór przeciwko funkcjonariuszom organów ścigania:
„Czyn nie podlega karze na podstawie tego przepisu, jeżeli oficjalny akt jest niezgodny z prawem. Dotyczy to również sytuacji, gdy sprawca błędnie zakłada, że oficjalne działanie jest zgodne z prawem ”.
Art. 114 ust. 1 STGB Opór przeciwko osobom równym funkcjonariuszom organów ścigania:
„Oficjalne działanie funkcjonariusza publicznego w rozumieniu § 113 jest równoznaczne z czynnościami egzekucyjnymi osób, które mają prawa i obowiązki policjanta lub są śledczymi prokuratury, ale nie są funkcjonariuszami publicznymi”.
Urzędnicy:
Zgodnie z art. 11 kodeksu karnego (ustawa „BRD”) funkcjonariuszem publicznym jest osoba, która jest sędzią lub urzędnikiem służby cywilnej w rozumieniu „niemieckiego” prawa (zadaj sobie pytanie, o które „niemieckie” prawo chodzi?!).
Zróżnicowanie: Urzędnicy mogą wykonywać suwerenny akt „państwowy”, a mianowicie podejmować decyzje, więc są upoważnieni do podejmowania decyzji!
Urzędnicy są związani instrukcjami i nie są niezależni!
Sędziowie lub funkcjonariusze „BRD” nie mają oficjalnego dokumentu tożsamości ani pieczęci, ale identyfikator urzędowy lub pieczęć urzędową.
Przestępstwo domniemania urzędu jest obecne, ponieważ osoby prywatne przysięgają jako tak zwani urzędnicy „BRD” (§ 58 BBG) i sędziowie „BRD” (DRIG) przysięgę na GG - „prawo wojskowe” - jak wiemy tzw. „BRD”, którego przywództwo (partie polityczne itp. ... i założycielstwo) nigdy nie zostało wybrane ani potwierdzone przez naród „niemiecki” w „wolnych wyborach” z powodu trwającej do dziś okupacji, a zatem nie może być zatwierdzone przez naród niemiecki).
Prawomocność wyroków i zarządzeń musi być sprawdzana przez wykonującego nakaz „urzędnika państwowego” NRF w „Niemczech”, co nie jest już gwarantowane przez „NRF”, ale przez niego samego. Od 1982 roku „NRF” nie ponosi już odpowiedzialności państwa za „urzędników służby cywilnej”. Zamiast tego obowiązuje prywatna odpowiedzialność zgodnie z § 839 BGB i § 823 BGB.
Pracujesz zgodnie z własnym prawem zgodnie z §179 BGB bez legitymacji.
(Nie szukaj w BGB w wersji „Palandt”, ale we właściwym BGB!).
Również tutaj, panie i panowie, należy ponownie zadać uprzejme pytanie, w jakim stopniu sędziowie i prokuratorzy z RFN mogą wydawać prawomocne orzeczenia BEZ PRZYZNANIA RZĄDU WOJSKOWEGO. PRZYCZYNY AKCEPTACJI NARUSZEŃ W RAMACH PRAWA MIĘDZYNARODOWEGO (EKPC i IP66) ZASADY PROCEDURALNE SĄ DŁUGO PODANE.
Nie potrzebuje nawet dowodu. Te fakty prawne w administracji centralnej zjednoczonego obszaru gospodarczego Republiki Federalnej Niemiec są zrozumiałe dla każdego. Nie potrzebujesz do tego żadnego szkolenia prawniczego!
Dlatego proszę każdego „urzędnika” RFN o udowodnienie swojego / jej dowodu urzędu / legitymacji zgodnie z ustawodawstwem SHAEF lub AHK.
Legitymacja z numerem służby lub upoważnienia ustawodawcy SHEAF lub AHK zgodnie z obowiązkiem przedłożenia (niektóre przepisy mogą już nie obowiązywać!): Art. 1, 25, 101, 140 GG, §§ 359, 206 StPO, § § 1, 11, 132, 221, 357, 267, 348 StGB, §§ 25, 99, 117 VwGO, §§ 41, 138, 139, 415, 444, 579, 560 ZPO, §§ 117, 119, 125- 129, 134-135, 179, 307, 415, 444, BGB, art. 29 EGBGB, zgodnie z §§ 1, 15, 16, 21 GVG, §§33, 34, 43, 44, 48 VwVfG
Idea sprawiedliwego postępowania sądowego i skutecznego rozdziału władz poprzez wzajemną kontrolę władzy do dziś pozostaje w dużej mierze obca niemieckiemu sądownictwu i ludności niemieckiej. W administracji RFN sądownictwo nie jest już neutralne.
1.) NRF nie posiada własnego terytorium narodowego (patrz §185 BBG (stara wersja do 11.02.2009/XNUMX/XNUMX)
2.) RFN nie ma własnego narodu (patrz StAG)
3.) NRF nie ma obywatelstwa (patrz np. Pismo z dnia 01.03.2006 r. Az .: 33.30.20 - powiat Demmin / Land Mecklenburg-Western Pomerania)
4.) NRF nie ma konstytucji (por. Art. 146 GG)
5.) Państwo „Rzesza Niemiecka” nadal istnieje w granicach 1937 r. (Patrz wyrok 2 BvF 1/1973) (wyrok Federalnego Trybunału Konstytucyjnego z 1973 r. / Nadal obowiązuje!)
6.) Państwo „Rzesza Niemiecka” posiada terytorium narodowe (patrz §185 BBG (stara wersja do 11.02.2009/XNUMX/XNUMX)
7.) Państwo „Rzesza Niemiecka” ma naród państwowy (patrz RuStAG 1913)
8.) Państwo „Rzesza Niemiecka” ma obywatelstwo (patrz RuStAG 1913)
cytaty:
Prof. Dr. Carlo Schmid poinformował Niemców w 1949 roku:
„… Musimy przedyskutować i rozwiązać Ustawę Zasadniczą dotyczącą organizacji suwerennych uprawnień narodu niemieckiego uwolnionego dzisiaj w części Niemiec, potwierdzającej zastrzeżenia aliantów. Nie musimy tworzyć konstytucji Niemiec ani Niemiec Zachodnich. Nie mamy państwa do zbudowania. .... Przyszła pełna konstytucja Niemiec nie musi być tworzona przez zmianę Ustawy Zasadniczej tego fragmentu państwa, ale musi być w stanie powstać pierwotnie ”.
Były kanclerz federalny Konrad Adenauer:
„Nie jesteśmy klientami narodu niemieckiego, mamy rozkaz od aliantów”
Joschka Fischer, były minister spraw zagranicznych:
„Jeśli zmieni się większość, może powstać inna koalicja. Ale nie będzie innej polityki. Stawka jest za wysoka. Wiedzą o tym wszyscy zaangażowani ”.
Horst Seehofer, premier Bawarii, Erwin Pelzig, 20 maja 2010:
„Ci, którzy decydują, nie są wybrani, a ci, którzy są wybrani, nie mają o czym decydować”!
Sigmar Gabriel, przewodniczący SPD na specjalnej konferencji partyjnej w Dortmundzie, 27 lutego 2010:
„W ogóle nie mamy rządu federalnego, pani Merkel jest dyrektorem zarządzającym nowej organizacji pozarządowej w Niemczech”.
Sigmar Gabriel, przewodniczący SPD na konferencji państwowej SPD NRW w dniu 05.03.2010 marca XNUMX r .:
„Tak jak nie ma obowiązującego prawa (praw), tak samo niewiele jest państwa„ Republika Federalna Niemiec ”.
Angela Merkel, z okazji 60. rocznicy powstania CDU 05 lipca 2005 r .:
„Naród niemiecki nie ma wiecznego prawa do demokracji i gospodarki wolnorynkowej”.
Wolfgang Schäuble na Europejskim Kongresie Bankowym 18.11.2011 listopada XNUMX r. We Frankfurcie nad Menem:
„A my w Niemczech nigdy nie byliśmy w pełni suwerenni od 08 maja 1945 roku”.
Skróty / nazwy
Książki prawnicze:
GG = prawo podstawowe (RFN)
GVG = Ustawa o konstytucji sądów (RFN)
OWIG = ustawa o przestępstwach administracyjnych (BRD)
DRIG = niemiecka ustawa o sędziach ()
BBG = Federal Civil Service Act (FRG)
BGB = niemiecki kodeks cywilny (BRD)
STPO = kodeks postępowania karnego (BRD)
ZPO = Kodeks postępowania cywilnego (BRD)
VwVfG = ustawa o postępowaniu administracyjnym (BRD)
VwGO = kodeks sądu administracyjnego (BRD)
STGB = kod karny (FRG)
PAG = ustawa o zadaniach policyjnych (RFN)
RSTGB = Kodeks karny Rzeszy (Rzesza Niemiecka)
STAG = ustawa o obywatelstwie (RFN)
RUSTAG = Ustawa o Rzeszy i Obywatelstwie (Rzesza Niemiecka)
EKPC = europejska konwencja praw człowieka (międzynarodowa)
IP66 = Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych (Międzynarodowy)
1.BMJBBG = Pierwsza ustawa o dostosowaniu prawa federalnego w obszarze odpowiedzialności Federalnego Ministerstwa Sprawiedliwości ()
2.BMJBBG = druga ustawa o dostosowaniu prawa federalnego podlegająca jurysdykcji Federalnego Ministerstwa Sprawiedliwości ()
Sądy:
BVerwG = Federalny Sąd Administracyjny (BRD)
BVerfG = Federalny Trybunał Konstytucyjny (RFN)
Organy kontrolne i ustawodawcy:
AHK = Allied High Commission (USA, FRA, ENG)
SHAEF = Naczelne Dowództwo Sojuszniczych Sił Ekspedycyjnych
SMAD = radziecka administracja wojskowa w Niemczech (ros.)
OMGUS = Biuro Rządu Wojskowego Niemiec (USA)
Definicje:
Aneksja = Aneksja (od łacińskiego annectere, „przywiązywać”, „wiązać”; znana również jako aneksja) to jednostronna prawna integracja terytorium, które wcześniej znajdowało się pod obcą suwerennością terytorialną, z inną jednostką geopolityczną. Aneksja wykracza poza okupację (okupację), ponieważ na (dawniej) obcym terytorium sprawowana jest de facto własna suwerenność terytorialna, a obszar jest de iure włączany do własnego terytorium narodowego lub imperium kolonialnego. Okupacja zwykle poprzedza aneksję.
Prawnicy rozróżniają między aneksją, która jest charakterystyczna dla bezpośredniego zagrożenia lub użycia siły zbrojnej, a zadaniem na mocy prawa konstytucyjnego i prawa międzynarodowego. W tym drugim przypadku państwo, które traci obszar, formalnie i polubownie scedowało go w umowie. Jednak takie kontrakty często są zawierane pod przymusem, dlatego np. Historycy skłaniają się do używania terminu aneksja także dla cesji. W 1871 roku Francja przekazała Niemcom obszar znany jako Alzacja-Lotaryngia w ramach cesji, ale proces ten jest zwykle określany jako aneksja.
Do połowy 1945 roku prawo międzynarodowe pozwalało zwycięzcy konfliktu zbrojnego na zajęcie i aneksję całości lub części terytoriów przeciwnika.
Zgodnie z art. 2 pkt. 4 Karty Narodów Zjednoczonych z 26 czerwca 1945 r
„Jakiekolwiek groźby lub użycie siły skierowane przeciwko integralności terytorialnej [...] państwa [...]” jest zabronione.
Z tego wynika podstawowy zakaz okupacji i aneksji na mocy prawa międzynarodowego.
Zgodnie z art. 51 Karta ma wpływ
„W przypadku zbrojnego ataku na członka Organizacji Narodów Zjednoczonych w żadnym wypadku nie ma naturalnego prawa do indywidualnej lub zbiorowej samoobrony. […] Środki podjęte przez członka w wykonaniu tego prawa do samoobrony muszą być niezwłocznie zgłoszone Radzie Bezpieczeństwa ”.
Zawód = w przypadku okupacji lub zawodu (w zależności od kontekstu, również zawodu), istniejąca władza państwowa na obszarze zamieszkanym zostaje zastąpiona własną z inicjatywy zewnętrznego władcy. Odbywa się to głównie za pomocą środków wojskowych. Ponadto w prawie międzynarodowym okupacja obszaru bez sprawowania władzy przez władzę państwową nazywana jest okupacją.
W okresie kolonializmu ustanowienie władzy na obszarach pozaeuropejskich było uzasadnione tą koncepcją prawną. Nie miało znaczenia, czy ziemia była zamieszkana, czy nie. Było to uzasadnione tym, że lokalni mieszkańcy nie byli organizowani przez państwo.
Ostatnio okupacja charakteryzuje się również tym, że władza okupacyjna nie staje się organem wykonawczym prawa międzynarodowego. Jednak w przeciwieństwie do aneksji obce terytorium nie jest prawnie włączane do własnego terytorium narodowego. Grupy ludności dążące do suwerenności często określają państwo kontrolujące ich terytorium jako siłę okupacyjną, nawet jeśli nie jest to okupacja w sensie prawnym. Podobnie okupantami są poszczególni przedstawiciele okupanta lub całość przebywający w kraju.
Sezession = secesja (łac. Secessio "odszczepienie", "odejście na bok") oznacza politycznie oderwanie się poszczególnych części kraju od istniejącego państwa w celu utworzenia nowego suwerennego państwa.
Secesjonistyczne wysiłki części ludności są również określane jako separatyzm (z łac. Separatus oznacza separatus) i często - choć niekoniecznie - towarzyszą im konflikty zbrojne. W węższym sensie separatyzm opisuje ideologiczną podstawę lub polityczno-społeczne działanie, które, jeśli się powiedzie, prowadzi do secesji. Separatyzm może, ale nie musi, być regionalizmem lub nacjonalizmem mniejszościowym.
Wśród prawników międzynarodowych kontrowersyjne jest, czy prawo narodów do samostanowienia obejmuje również prawo mniejszości do wycofania się ze zrzeszenia państwowego. W orzecznictwie dominuje opinia, która odrzuca takie obraźliwe prawo do samostanowienia w odniesieniu do integralności interesów istniejących stowarzyszeń państwowych, czyli obronne prawo do samostanowienia.
Z drugiej strony Matthias Herdegen stoi na stanowisku, że dyskryminowana mniejszość, której prawa człowieka są zasadniczo naruszane i która jest wykluczona z procesu podejmowania decyzji politycznych, powinna mieć prawo do secesji.
Innym problemem jest to, czym właściwie jest „lud” w sensie prawa ludzi do samostanowienia. Jeśli lud nie jest uznawany za takiego, nie są mu przyznawane żadne specjalne prawa.
Istnieje wiele narodów i regionów secesjonistycznych, które dążą do niepodległości pokojowo lub militarnie. Niektórzy mają nawet de facto pełną kontrolę nad swoim terytorium. Aby jednak zostać przyjętym do ONZ jako niezależne państwo, wymagane jest uznanie przez wszystkich pięciu stałych członków Światowej Rady Bezpieczeństwa, w skład której wchodzą Stany Zjednoczone, Rosja, Chiny, Francja i Wielka Brytania.
W Stanach Zjednoczonych w sprawie Texas v. White zdecydował, że członkostwo w Unii jest nieodwołalne i że w związku z tym stany USA nie mają prawa do secesji.
Dismembration = Dismembration to dezintegracja lub podział państwa na dwa lub więcej nowych stanów. W przeciwieństwie do secesji, stare państwo nie pozostaje podmiotem prawa międzynarodowego, ale ulega upadkowi, podczas gdy państwa wschodzące nie są z nim identycznymi nowymi podmiotami prawa międzynarodowego.
Przykładami tego są rozpad Czechosłowacji, kiedy to Czechosłowacka Republika Federalna przestała istnieć 31 grudnia 1992 r., A republiki czeskie i słowackie wystąpiły o członkostwo w ONZ jako państwa następcze lub rozpad Jugosławii.
Ten ostatni przypadek był jednak kontrowersyjny, gdyż państwo, które istniało na terytorium dzisiejszych państw Serbii i Czarnogóry, określało się jako Jugosławia i uważało się za tożsame z Socjalistyczną Federalną Republiką Jugosławii (SFRJ), proces w konsekwencji postrzegany jako secesja innych republik. Kwestia była omawiana w prawie międzynarodowym, ale argument jugosłowiański nie został zaakceptowany przez społeczność międzynarodową; Komisja Arbitrażowa Konferencji Pokojowej dla Jugosławii, tak zwana Komisja Badintera, w swoich orzeczeniach uznała, że SFRJ rozwiązała się całkowicie, w związku z czym Federalna Republika Jugosławii nie była z nią identyczna na mocy prawa międzynarodowego. Postanowiła to również większość krajów trzecich. Nowe państwo jugosłowiańskie (dzisiejsza Serbia) musiało powrócić do ONZ zamiast kontynuować członkostwo w „starej” Jugosławii.
Uzurpacja = uzurpacja (z łaciny usurpatio lub z łaciny uzurpować, faktycznie przejąć przez użycie, nielegalnie przejąć władzę) jest domniemaniem własności, władzy, ale przede wszystkim władzy publicznej - to jest w szczególności przymusowe wysiedlenie prawowitego władcy, obalenie konstytucji i zniesienia niepodległości państwa przez uzurpatora.
Jeśli uzurpator wszedł w posiadanie państwa dopiero w międzyczasie, przywrócony prawowity władca zwykle musi uznać faktyczne i prawne konsekwencje działań rządu podjętych w międzyczasie, w przeciwnym razie powstałyby oczywiste niesprawiedliwości i niewłaściwość.
Prawo niemieckie zna „teorię uzurpacji”. Zgodnie z art. 1004 ust. 1 niemieckiego kodeksu cywilnego właściciel może żądać od interwenienta „usunięcia szkody”. Część literatury uważa, że roszczenie z § 1004 BGB, w przeciwieństwie do roszczeń deliktowych z §§ 823 i nast., §§ 249 i nast. BGB, nie może zapewnić całkowitego przywrócenia. Wynika to jasno z brzmienia przepisu. Z drugiej strony powód może żądać jedynie wycofania interwenienta z obcego porządku prawnego. Z drugiej strony orzecznictwo jest zgodne z „teorią restytucji” i widzi częściowe pokrywanie się deliktowego restytucji w naturze z konsekwencjami prawnymi z § 1004 BGB. Możliwe jest zatem umiarkowane przywrócenie wszelkich uszkodzeń (BGH NJW 2004, 603, BGH V ZR 142/04).
Pojęcie uzurpacji wiąże się z pojęciem braku legitymizacji. Uzurpacja może jednak później nabrać prawomocnego charakteru, jeśli poprzedni władca, pokonany przez uzurpatora lub upoważniony organ, zatwierdzi ją następnie lub lud przyjmie nowego władcę. Ale nawet bez takiej legitymacji państwowe akty uzurpacji władzy są początkowo ważne, ponieważ uprawnienie do sprawowania władzy państwowej nie jest związane z zgodnym z prawem jej używaniem, ale z faktycznym posiadaniem władzy państwowej.
Uti possidetis = Uti possidetis (łac. Co masz; całkowicie Uti possidetis, ita possideatis: jak masz, więc powinieneś był) jest rozwinięciem zasady skuteczności w ramach zwyczajowego prawa międzynarodowego.
Początkowo Uti possidetis powiedział, że strony konfliktu zbrojnego mogą zachować terytorium i inne dobra, które zdobyły w czasie wojny i które były w posiadaniu w momencie zawarcia porozumienia pokojowego. W obecnym kształcie reguła ogranicza się do zasady stabilnych granic. Był używany i nadal jest używany w kontekście niepodległości posiadłości kolonialnych i rozbiórki lub secesji państw.
Klauzula o wrogich państwach ONZ = Klauzula o wrogich państwach ONZ jest fragmentem artykułów 53 i 107 oraz pół zdania w artykule 77 Karty Narodów Zjednoczonych, zgodnie z którym państwa-sygnatariusze mogą nałożyć środki przymusu na wrogie państwa druga wojna światowa bez specjalnego upoważnienia ze strony Rady Bezpieczeństwa ONZ, jeśli wrogie państwa ponownie będą prowadzić agresywną politykę. Obejmuje to również interwencje wojskowe. Artykuł 53 definiuje państwa wroga jako te, które były wrogami obecnego państwa sygnatariusza Karty Narodów Zjednoczonych w czasie II wojny światowej - czyli przede wszystkim Niemcy (a dokładniej Rzeszy Niemieckiej) i Japonia. W powszechnej opinii klauzula o państwie wroga jest obecnie uważana za przestarzałą.
Obsolet = Przestarzały w znaczeniu „nieużywany, przestarzały” oznacza ogólnie przestarzały, głównie normy, terapie lub sprzęt.
Rozporządzenie = W krajach niemieckojęzycznych rozporządzenie to norma prawna, która jest zwykle wydawana przez rząd lub organ administracyjny.
Prawo pozytywne = Prawo pozytywne to „prawo człowieka”. Odwrotnym terminem jest prawo superpozytywne lub prawo naturalne.
Prawo naturalne = termin prawo naturalne (łac. Ius naturae lub jus naturae, od ius „prawo” i natura „natura”; lub prawo naturalne, łac. Ius naturale lub ius naturale, od naturalis „natural”, „pochodzi z natury”) lub Prawo superpozytywne to prawno-filozoficzny termin określający prawo, które ma mieć pierwszeństwo przed prawem ustalonym (czasem także utrwalonym) lub pozytywnym. Doktryna prawa naturalnego kontrastuje z pozytywizmem prawniczym.
Pewność prawna = pewność prawa to, zgodnie z niemieckim poglądem, jasność, pewność i spójność decyzji państwowych, a także wyjaśnienie kontrowersyjnych kwestii prawnych lub relacji w rozsądnym czasie. Bezpieczeństwo prawne jest elementem praworządności. Bezpieczeństwo prawne w Niemczech ma status konstytucyjny z art. 20 Ustawy Zasadniczej (GG).
Suwerenność administracyjna = Suwerenność administracyjna to termin prawny w prawie podatkowym i stanowym.
W prawie podatkowym suwerenność administracyjna dostarcza informacji o tym, kto pobiera podatki, czyli kto wykonuje prawa. Suwerenności administracyjnej nie należy mylić z suwerennością dochodową, która dostarcza informacji o tym, które władze regionalne korzystają z podatków. W prawie konstytucyjnym jest częścią władzy wykonawczej i jednym z kilku suwerennych praw państwa. W celu ochrony życia publicznego może zostać przekazane innym państwom lub organizacjom ponadnarodowym, jeśli dane państwo lub korporacja państwowa nie może skorzystać z tego suwerennego prawa. (Jeżeli przeniesienie suwerennych praw jest równoznaczne z aneksją lub jeśli wpływa na suwerenność państwa lub prawo narodów do samostanowienia, jest przedmiotem prawa międzynarodowego lub prawa międzynarodowego).
Norma prawna = norma prawna lub wyrok prawny lub przepis prawny jest rozumiany jako przepis prawny lub przepis o charakterze abstrakcyjnym, wydany na podstawie prawnej.
Kontrola norm prawnych = Kontrola norm to przegląd norm prawnych w celu ustalenia, czy są one zgodne z prawem wyższego rzędu. Kontrole norm są przeprowadzane przez sądy i historycznie wyłaniały się z przepisów o kontroli sądowej. Uprawnienie sądów do kontroli norm prawnych pod kątem ich zgodności z prawem wyższego rzędu oraz do uznawania norm niższego rzędu za nieważne w przypadku ich niezgodności znane jest jako uprawnienie do kontroli norm.
Jasność norm = Oznacza to, że prawo musi być zrozumiałe i nie może zawierać nadmiernie niejasnych terminów prawnych lub klauzul ogólnych. Prawo powinno być zatem wyraźnie rozpoznawalne dla obywatela. Ponadto zdefiniowane terminy muszą być używane w ich oryginalnym znaczeniu. Zasada ma na celu umożliwienie obywatelom określenia, co organ władzy, ich dostawca, pracodawca lub firma ubezpieczeniowa mogą, a czego nie mogą zrobić, patrząc na prawo.
Prawo pewności = Konstytucyjne prawo pewności zobowiązuje państwo do formułowania wszelkich naruszeń praw obywatelskich z wystarczającą dokładnością.
Ratyfikacja / ratyfikacja = ratyfikacja, także ratyfikacja (od łacińskiego ratus 'valid', facere 'to make'), jest prawnie wiążącą deklaracją zawarcia umowy międzynarodowej przez umawiające się strony, parafowaną tekstem umowy ważnym na mocy prawa międzynarodowego.
Zdolność prawna = zdolność prawna to zdolność osoby prawnej (zwanej również jednostką prawną) do bycia niezależnym nosicielem praw i obowiązków. W przeciwieństwie do takiego podmiotu prawnego istnieją przedmioty prawne, które nie są nosicielem, ale przedmiotem praw i obowiązków. We wszystkich nowoczesnych zachodnich porządkach prawnych każda osoba posiada zdolność prawną ze względu na swoją godność (osoby fizyczne). (Zdolność prawna to zdolność do samodzielnego wykonywania praw i obowiązków. Zdolność prawna osoby jest wyrazem jej godności osobistej. zdolność prawna każdej osoby zaczyna się od urodzenia doskonałego, § 1 BGB.)
Następstwo prawne = sukcesja prawna oznacza przeniesienie istniejących praw i obowiązków z jednej osoby na drugą („następca prawny”). Następstwo prawne może opierać się na umowie lub być wymagane przez prawo.
Suwerenność = w orzecznictwie termin suwerenność (francuski. Ta zdolność do samostanowienia charakteryzuje się autonomią i niezależnością podmiotu prawnego, a tym samym odróżnia się od stanu kontroli zewnętrznej.
Suwerenność ludu = Zasada suwerenności ludu określa lud jako suwerennego nosiciela władzy państwowej. Zgodnie z tym konstytucja jako polityczna i prawna podstawa państwa opiera się na konstytucyjnej władzy ludu. Nie monarcha, ale cały naród stoi ponad konstytucją.
Władza państwowa = władza państwowa opisuje wykonywanie władzy suwerennej na terytorium państwa przez jego organy i instytucje, takie jak B. Głowa państwa i rządu (administracja, urzędnicy, policja, wojsko), parlament i sądy w formie suwerennych aktów. (Władza państwowa, terytorium państwa i naród państwowy to trzy elementy, które zdaniem Pojęcie państwa w prawie międzynarodowym oznacza państwo niezależne zewnętrznie i wewnętrznie (suwerenność w prawie międzynarodowym).
Terytorium państwowe = Terytorium państwowe (zwane również potocznie „krajem”) jest jednym z trzech elementów państwa w rozumieniu prawa międzynarodowego, obok obywateli państwa i władz państwowych. Jest to obszar terytorialny, na którym rozwija się władza państwowa nad ludnością, jako „arena rządów państwa”.
Przez Staatsvolk = Staatsvolk rozumie się wszystkich obywateli i być może te osoby, które są im zasadniczo równe na mocy prawa konstytucyjnego.
Obywatelstwo = Obywatelstwo oznacza prawa i obowiązki osoby fizycznej w państwie, do którego należy, wynikające z jej obywatelstwa (obywatelstwo może być przekazane tylko przez suwerenne państwo w rozumieniu prawa międzynarodowego).
W tym sensie na pytanie o obywatelstwo należy odpowiedzieć poprzez postawienie obywatelstwa, przynależności prawnej do wspólnoty (wspólnoty prawnej) obywateli państwa, obywateli, którzy mogą być niezależni od narodowości.
Narodowość = narodowość opisuje przynależność osoby do narodu lub ludu.
Pozytywizm prawniczy = pozytywizm prawniczy oznacza doktrynę w ramach filozofii prawa lub teorii prawa, która śledzi ważność norm z powrotem do ich pozytywnego otoczenia („prawo skodyfikowane”; normatywny pozytywizm prawniczy) i / lub ich społecznej skuteczności (socjologiczny pozytywizm prawniczy).
Palandt = The Palandt to krótki komentarz do niemieckiego kodeksu cywilnego (BGB) i niektórych praw pomocniczych, nazwany na cześć Otto Palandta.
Akt wprowadzający = Akt wprowadzający (EG) jest zwykle uchwalany jako ustawa dla obszernego zbioru przepisów, które zastępuje pewną wcześniejszą kodyfikację lub reguluje duże obszary prawa.
Wymóg cytowania = wymóg cytowania jest zobowiązaniem ustawodawcy, określonym w art. 19 ust. 1 pkt 2 niemieckiej Ustawy Zasadniczej, do wskazania danego prawa podstawowego, z podaniem artykułu Ustawy Zasadniczej, w przypadku ograniczenie praw podstawowych przez ustawę lub na podstawie ustawy. Prawo jest niezgodne z konstytucją, jeśli zostanie naruszony wymóg cytowania. Ustawa Zasadnicza uznaje również wymóg cytowania w szerszym znaczeniu w art. 80 ust. 1 zdanie 3 Ustawy Zasadniczej, zgodnie z którym akty prawne rządu federalnego, ministra federalnego lub rządu stanowego muszą wskazywać podstawę prawną.
Zgromadzenie Ustawodawcze = Zgromadzenie Ustawodawcze (lub z fugami: Zgromadzenie Ustawodawcze - powszechne, ale kontrowersyjne) jest terminem konstytucyjnym lub politologicznym. Zgromadzenie konstytucyjne to nadzwyczajna instytucja polityczna, czasami nazywana również konwencją konstytucyjną, która została utworzona tymczasowo i może zostać utworzona w celu nadania państwu pierwszej lub nowej konstytucji. Jest - jako wyraz „pouvoir constituant” - w posiadaniu konstytucyjnej władzy ludu.
Międzynarodowe prawo zwyczajowe = Międzynarodowe prawo zwyczajowe to forma niepisanego prawa międzynarodowego, która powstaje w wyniku ogólnej praktyki opartej na przekonaniu, że norma jest prawnie wiążąca.
Zgodnie z Art. 38 ust. 1 Statutu Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości (Statutu MTS), międzynarodowe prawo zwyczajowe jest obok traktatów międzynarodowych i „ogólnych zasad prawnych” źródłem prawa międzynarodowego.
Zgodnie z ogólnie przyjętą definicją, zwyczajowe prawo międzynarodowe wypływa ze powszechnego przekonania prawnego (łac. Opinio iuris sive requireitatis) towarzyszy prawników - tu konkretnie podmiotów prawa międzynarodowego - oraz z powszechnej praktyki (łac. Consuetudo). Te dwa podstawowe elementy można również znaleźć w definicji zawartej w art. 38 ust. 1 b Statutu MTS.
Jeśli nadal istnieje szerokie porozumienie co do podstawowej definicji, kwestie wykraczające poza to są niezwykle kontrowersyjne w literaturze z zakresu prawa międzynarodowego, zwłaszcza w odniesieniu do wagi tych dwóch elementów. Na przykład w niektórych fragmentach literatury znaczenie ogólnej praktyki jest wyraźnie ograniczone w stosunku do przekonania prawnego, które ją wspiera.
Przedmiot prawa międzynarodowego = podmiot prawa międzynarodowego jest podmiotem prawnym w prawie międzynarodowym, tj. Nośnikiem praw i obowiązków wynikających z prawa międzynarodowego, którego postępowanie jest bezpośrednio regulowane przez prawo międzynarodowe.
W dużej mierze bezsporne są następujące tematy prawa międzynarodowego:
-Oryginalne (urodzone) podmioty prawa międzynarodowego. Z natury są zdolni do przestrzegania prawa międzynarodowego.
pierwotne podmioty państwowe prawa międzynarodowego:
- Państwa (w rozumieniu prawa międzynarodowego)
pierwotne niepaństwowe podmioty prawa międzynarodowego:
-Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża
-Święte krzesło
-Sovere Order of Malta
Pochodne (wybrane) przedmioty prawa międzynarodowego. Ich międzynarodową zdolność prawną wywodzą ze zdolności prawnej podmiotów założycielskich. Są to w szczególności organizacje międzynarodowe, takie jak Organizacja Narodów Zjednoczonych. Od wejścia w życie traktatu lizbońskiego Unia Europejska ma również własną osobowość prawną. Ponadto kraje związkowe mogą przyznać swoim krajom składowym - które są pierwotnymi podmiotami prawnymi w rozumieniu prawa konstytucyjnego, ale nie w świetle prawa międzynarodowego - uprawnienia do uczestniczenia w prawie międzynarodowym w ograniczonym zakresie.
Źródło podsumowania: Lothar Schmidt, Facebook
##########################
Jeśli chcesz, możesz zostawić nam kawę na wysiłek i zainwestowany czas,
Dziękuję Ci
Na wszelki wypadek redaktorzy dystansują się od każdego artykułu. Artykuły niekoniecznie odzwierciedlają opinię redakcji; Nikt nie jest doskonały i możliwy jest błąd. Ponadto: to tylko informacja i niekoniecznie wzbudza zainteresowanie redakcji.
Jako partner Amazon, operator bloga zarabia kwalifikowaną sprzedaż za pośrednictwem linków Amazon umieszczonych na blogu. Prawie cały ten dochód jest zamieniany na paszę dla zwierząt.
Aby komentować posty lub oceniać je gwiazdkami, musisz zarejestrowany i pamiętać być. Nie jesteś jeszcze zarejestrowany?
siła lasu
☘️ Zabija wszelkiego rodzaju zarazki chorobotwórcze poprzez utlenianie
☘️ Eliminuje i odprowadza metale ciężkie i toksyny środowiskowe
☘️ Zwiększa wydajność...
„Dwutlenek chloru to najskuteczniejszy znany człowiekowi zabójca bakterii”.
Śledź nas na Telegramie
